Primera semana en Granada
Hola,
Vanavond is de laatste avond van mijn super lange en leuke vakantie. Morgen gaat het weer beginnen, de studie. Heel anders (en later, muhaha) dan vorig jaar! Ik ben gelukkig al een klein beetje gewend aan Granada sinds ik hier maandag de 14e september aan ben gekomen.
Huh, je vloog toch op zondag? Ja dat klopt… het vliegtuig had alleen iets meer dan een uur vertraging… en laat ik nou net 1,5 uur speling hebben tot het pakken van de laatste bus van Málaga naar Granada… Ik stormde dus het vliegtuig uit met alleen handbagage en bedacht me toen dat ik helemaal geen geld had om me door een taxi naar het busstation in Málaga te laten brengen. Ik moest dus pinnen. En ja, als je haast hebt loopt niets zoals gepland. Geen enkele pinautomaat op het hele vliegveld deed het. Ik heb helemaal (met een rood gezicht en stressvlekken) naar de andere kant van het vliegveld moeten rennen om 30 euro uit de muur te plukken. Er waren onderhand al 10 kostbare minuten verstreken. Gelukkig had ik snel een taxi te pakken die me wel voor een aardig prijsje helemaal door naar Granada wilde brengen “guapa”… Uhm, nee bedankt ik ga toch proberen de bus van 22:00 uur te halen! Om 21:57 wilde ik een kaartje kopen maar hier was het al te laat voor. Ik dus rennen naar de bus om binnen een kaartje te kopen, blijkt dit helaas niet te kunnen. Na het hele verhaal uitgelegd te hebben (onderhand was het 21:59 uur) kreeg ik alleen maar te horen “Goh, wat spreek je goed spaans zeg!”. Ja, daar kom ik mee naar Granada… Mag ik nu mee? Maar nee, de buschauffeur was niet aardig genoeg me naar binnen te laten. Hij vertrok en de mensen binnen keken me met medelijden aan, hun schouders optrekkend…
Daar stond ik dan… Gestrand in Málaga terwijl ik op maandagochtend naar de universiteit moest… Ik was natuurlijk in paniek, maar mijn ouders hebben me naar een hotel geloodst waar ik heerlijk uitgebreid gedouchet heb en heerlijk geslapen om vervolgens om 7:00 uur in de bus te zitten! Heel hectisch allemaal, maar wel super erg Iris’ stijl… J
Meteen na aankomst in Granada ging ik richting huis om mijn spullen te droppen en spurtte ik (in de bus) naar de universiteit. Daar was een soort van welkomstpraatje waarna je een tijdelijke schoolpas kreeg. Mijn paspoortnummer was natuurlijk weer eens niet goed dus ik zou hem later opgestuurd krijgen. Joehoe.
De rest van de week was gelukkig minder hectisch. Ik heb 3 hele leuke huisgenootjes, één Italiaans meisje, één Italiaanse jongen en één Hongaarse jongen. We hebben al veel dingen samen gedaan, en het is dan ook best wel raar te bedenken dat ik hier nog maar één week zit. Het lijkt al veel langer!
Antes de Granada
Hola,
De wekelijkse blog liet helaas even op zich wachten! Maar er is teveel gebeurd om hem over te slaan... Vandaar nu een mini blogje van twee weken :)
Vorige week maandag (de week van de 31e augustus) begon ik aan mijn laatste werkweek. Best wel een apart gevoel. Na ongeveer 4 hittegolven van rond de 45 graden was het eindelijk een beetje afgekoeld, waardoor we 's middags meestal op stap konden. Vanaf het begin wilden ze me namelijk allemaal plaatsjes in de omgeving van Madrid laten zien maar door de hitte is het er niet van gekomen. Zo hebben we die week Chinchón, Alcalá de Henares en attractiepark Warner Bros bezocht. Op woensdag ging iksamen met Sirkka uit eten bij de 100 Montaditos. Het begon leuk, alleen dit veranderde toen haar tas met alles erin ineens niet meer onder de tafel stond. Gestolen. We zijn er de hele nacht mee bezig geweest en nadat ik mijn bus net gemist had en op de nachtbus moest wachten was ik rond half 3 weer thuis.
Het weekend ben ik naar Granada gegaan, om vast de sleutel van mijn kamer op te halen en om spullen af te leveren. 5 uur in de bus zaterdagochtend heen en 5 uur in de bus zondagmiddag terug. Maar het was heel erg leuk. Één huisgenootje was er al, een Italiaans meisje, samen met haar moeder. De andere twee (waarvan één italiaan en één onbekend) zouden afgelopen weekend aankomen.
Die maandag was mijn laatste werkdag. Best wel raar wakker worden. Isabel en ik hebben er een gezellige dag van gemaakt en in de avond brachten ze me naar het vliegveld van Madrid. Eindelijk was het zover dat ik lekker weer een weekje naar Nederland ging.
Martijn kwam me 's nachts ophalen en toen zijn we naar mijn ouders gegaan. We hebben veel gedaan deze week en veel mensen gezien. Ik ben zelfs nog naar een super leuk vrijgezellenfeestje van de zus van martijn geweest. Ik was wel echt er weer even aan toe om weer in Nederland te zijn. Het voelde als vakantie!
Nu zit ik bij de gate te wachten totdat Vueling me naar mijn nieuwe avontuur vliegt!
Liefs Iris
Ps. De rede van de missende blog was een technische fout... na een uurtje typen was de hele (super leuke) blog helaas weg...
Semana de trabajo y Salamanca
Hallo!
Dit is de één na laatste blog van mijn aupair avontuur! Wat is de tijd toch snel gegaan... Gelukkig heb ik afgelopen week niet in het ziekenhuis gelegen
Nadat we terug zijn gekomen uit Malaga, hebben we de zondag een heerlijke pyjamadag gehouden. Heerlijk met films en languit op de bank liggen! Toch moesten we er 's avonds wel even op uit, dus zijn we naar Faunia geweest, een andere dierentuin net ietsjes buiten Madrid. Veel kleiner en naar mijn smaak ook leuker dan de Zoo!
Daarna begon de gewone werkweek weer en om heel eerlijk te zijn was ik daar super blij mee. Vakantie klinkt heel leuk, maar je zit de hele dag toch wel op elkaars lip en ik kon niet met de andere aupairs in Madrid afspreken aangezien ik in Malaga zat. En het ziekenhuis werkte ook niet echt mee
Dinsdagavond heb ik voor de laatste keer met Nele (Duitse aupair) afgesproken bij het winkelcentrum in Rivas, waar we lekker hebben gegeten en een cocktailtje hebben gedronken. Woensdagavond was mijn studiegenootje Sirkka uit Utrecht er om aan haar erasmustijd in Madrid te beginnen dus hebben we bij 100 montaditos lekker goedkoop gegeten en kon ik even heerlijk Nederlands praten!
Vrijdagavond zijn we vertrokken naar Salamanca. Daar wonen de ouders van José, 3 minuten lopen van la Plaza Mayor. Ik vind deze mooier dan in Madrid, vooral 's nachts. Heel Salamanca is mooi in de nacht, door de kleur van de stenen. Eigenlijk zouden we er in de vakantie 5 dagen vertoeven, maar aangezien ik in het ziekenhuis lag... Dus hadden ze besloten dit weekend te gaan. Top! Gisteren hebben de opa en oma op Isabel gepast terwijl wij met zijn drieën de toerist aan het uithangen waren. Het is een super mooie stad, met heel veel kerken en kathedralen. Allemaal even mooi. Het mooiste vond ik het stuk met de oude universiteitsgebouwen en ik heb zelfs de kikker op de mooi gedetailleerde gevel ontdekt. Dit zou dus moeten betekenen dat ik voor al mijn vakken ga slagen in Granada... Ben benieuwd! Ook 's avonds zijn we zonder Isabel weg geweest. We hebben een hapje gegeten op la Plaza Mayor en zijn daarna naar een Art Deco plek geweest waar we een Cuba Libre hebben gedronken op het terras.
Vandaag zijn we via het schattige dorpje Avila terug naar huis gereden. Dit is een dorpje met een stadsmuur. Hier hebben we ook overheen gelopen. Naast de muur waren er niet veel meer dingen te bezichtigen, maar het was een erg schattig dorpje. Toch blijft het dorpje Frigillana bij mij op nummer 1 staan
Morgen ga ik beginnen aan mijn laatste week... Tjonge wat is de tijd toch snel gegaan!
Liefs Iris
Vacaciones y hospitales...
¡Hola!
De titel van deze blog zegt het al: vakantie en ziekenhuis. En niet op de manier van “Zon, zuipen, ziekenhuis”…
De vakantie begon hartstikke leuk. De 8e augustus kwamen we aan en na onze aankomst zijn we bijna elke dag naar het strand geweest. ’s Avonds maakten we leuke uitjes. Één avond zijn we met een bootje langs de kust gevaren, terwijl de zon onder ging. Dit was erg mooi en heel lieflijk. Donderdag de 13e (nu ik het schrijf: ongeluksdag?) gingen we ons eerste echte uitje maken. Het was een hele warme dag maar we hebben veel gezien. Niet ver bij Torre del Mar vandaan ligt Frigiliana, een schattig wit dorpje met hele smalle straatjes. Het is tot nu toe één van de mooiste dorpjes die ik heb gezien, ik vond het bijna nog schattiger dan Córdoba. Als je er dus ooit in de buurt ben raad ik je aan er even doorheen te lopen
De nacht van donderdag op vrijdag begon de ellende. Ik moest om de twee uur naar de WC en voelde me helemaal niet goed. De volgende dag bleek ik 39,5 graden koorts te hebben. Ik weet nog steeds niet of de thermometer te vertrouwen was aangezien hij uit het jaar 0 afstamt, maar ik voelde me wel alsof ik hele hoge koorts had. Toen het vrijdagmiddag nog niet over was zijn we naar de eerste hulp van het dorp gegaan. Na lang wachten kreeg ik te horen dat ik waarschijnlijk gewoon iets verkeerd gegeten had aangezien ik geen pijn had. Ook kreeg ik een prik waarmee de koorts omlaag zou gaan en moest ik twee dagen lang 1 liter van een verschrikkelijk vies drankje drinken. Zaterdag leek het even iets beter te gaan maar ik bleef naar de WC moeten en koorts houden. Daarnaast kreeg ik ’s avonds pijn rechts onderin mijn buik. Hevige pijn en hij hield maar niet op maar werd steeds erger. Ik kon niet rechtop lopen. Toen hebben José en Isa me meegenomen naar de spoedeisende hulp in het ziekenhuis van Torre del Mar. Rond 12en ’s nachts kwamen we hier aan. Het was dus onderhand al zondag 16 augustus. Na een paar onderzoeken en gesprekken kreeg ik te horen dat het waarschijnlijk was dat ik een blinde darmontsteking had. Ze zouden nog een echo maken om hier zeker van te worden. Tijd dus om mijn ouders ook op de hoogte te stellen… Isa en José waren erg lief en hebben met mijn ouders geappt. Ik vond het zó lief dat ze allebei mee waren! Na de echo (rond 3en) werd het gelukkig duidelijk dat ik geen blinde darmontsteking had. Gelukkig! Maar… wat is het dan wel? Ja, dat wisten ze niet en daarom moet je hier blijven. Onee, ik werd opgenomen in het ziekenhuis. Mijn moeder had al gekeken naar vluchten en de eerste ging rond 7 uur ’s ochtends. Rond half 4 wisten we dat ik in het ziekenhuis moest blijven, dus zij als de wiedeweer een ticket geboekt. Ongeveer een uur later zat ze op schiphol. Ondertussen werd ik gebracht naar een zaal met allemaal spoedgevallen. Hier werd ik neergezet op een stoel naast allemaal snurkende mensen. Eerst dacht ik “waar ben ik in hemelsnaam beland…”. Dan heb je pijn, je weet niet wat je mankeert, je hebt voor het eerst een infuus, niemand mag naar je toe, je moeder zit in het vliegtuig en je bent niet thuis. Toen wilde ik voor het eerst écht naar huis. Om 8 uur ’s ochtends mocht één iemand me 5 minuten bezoeken. Daar was Isa gelukkig. Ik was heel blij dat ik haar zag, het was helaas maar voor 5 minuten. Ondertussen hoorde ik dat mijn moeder vertraging had met haar vliegtuig en dat ze 3 uur later dan gepland zou vertrekken… Pfff…
De dag ging verder best wel snel. Er was veel te zien. Ik had pijn in mijn buik maar gelukkig niet in mijn hoofd waardoor ik alles kon bekijken. Te eten kreeg ik niet en in de loop van de dag ging mocht iedereen naar huis. Daar zat ik dus in mijn eentje (de dokter is het benoemen echt waard en was niet verkeerd om naar te kijken
Ik lag in een gedeelde kamer met een vrouw die eigenlijk de hele tijd met haar man weg was. ’s Nachts snurkte ze niet en was ze heel stil. Het was best fijn. Het bed lag veel lekkerder dan de stoel. Eindelijk kon ik ook mijn mobiel opladen, want gedurende bijna de gehele periode was hij leeg geweest. Kon ik dus eindelijk weer languit appen met iedereen (Martijn, die de 17e de sleutel van het huisje heeft gekregen jeej
Elke dag rond 10 uur ’s ochtends kwam mijn moeder samen met José naar mij toe om te wachten op nieuws van de dokter. Hij kon de hele ochtend dus niets doen, niet bij zijn familie zijn, niet doen wat hij normaal doet in een vakantie. Ze zijn zó lief geweest voor me, ik voelde me erg bezwaard toen ik daar lag. Ze zeiden ook dat ze het snapten als ik nu mee naar Nederland wilde met mijn moeder. Maar op die ene keer na is het niet in me op gekomen om terug te gaan naar Nederland. Het is zo’n leuk gezin, ze hebben zó goed voor me gezorgd dat ik het niet over mijn hart verkrijgen kan om op deze manier afscheid van hun te nemen. Daar was ik nog niet klaar voor. Daar waren ze natuurlijk wel erg blij mee
Donderdag was het hoge woord eindelijk daar: ik mocht naar huis. Wachten kon ik niet. Alles was zó ingepakt en daar stond ik op de gang met het infuus nog in… José moest er erg van lachen en stuurde ons weer naar binnen met de woorden dat we geduld moesten hebben. Na een half uur werd ik eindelijk verlost van dat stomme infuus en gingen we op weg naar huis! Daar werd ik hartelijk ontvangen en was ik zó moe dat ik van 4 tot 8 geslapen heb.
Vrijdag hadden mama en ik lekker een dagje samen. We hebben lekker op het strand twee ligbedden gehuurd en een parasol waar we als twee prinsessen onder hebben gelegen. Het was een heerlijke dag, lekker rustig. ’s Avonds zijn we uit eten geweest met zijn allen en hebben we later onze spullen ingepakt.
Vanochtend zijn we, nadat we de kat gevangen hadden en de spullen in de auto hadden gedaan, op weg gegaan naar Madrid, via Malaga. Daar hebben we mijn moeder weer afgezet op het vliegveld. Na een paar ongelukjes van de kat en een stinkauto, zijn we nu eindelijk weer in Madrid. Ik kon eigenlijk niet wachten om weer hier te zijn en om weer te beginnen met het ‘normale’ leven aanstaande maandag. De andere aupairs die ik ken zijn allemaal al weg en ik weet niet of ik zin heb om nog in contact te komen met een nieuwe aupair. Ik kijk wel even. Dinsdag komt er een studiegenootje die haar Erasmus in Madrid gaat doen!
Sorry voor de ellelange blog en bedankt voor het helemaal lezen
Nog een leuke quote van Alyssa die dit avontuur samenvat: “Iris heeft van de Spaanse ziekenhuiscultuur geproefd, is lekker afgevallen, heeft genoten van Spaanse eyecandy (ja, die dokter was echt het vermelden waard), heeft haar mama gezien en is vanaf morgen volledig gezond!!” Tanks Alys
¡Vacaciones!
Hola,
Even een korte update, vanuit Torre del Mar (helaas zonder wifi...)! Hier ben ik tot en met maandag de 17e. Daarna 1 dagje in Madrid en dan door naar Granada. Het is erg warm, maar vanaf donderdag wordt het gekukkig iets koeler (zeggen ze...). Het is weer een erg lekker ritme: laat opstaan, strand, eten, siësta, strand, uit eten, slapen. Hier kan ik wel aan wennen.
Er staat veel op het programma deze week, waaronder mijn plan om langs de kustlijn te fietsen (ik ben tenslotte een Hollander...). Heel veel van de dingen die we gaan doen, doen we met de vriendengroep van Isa en José en die zijn allemaal heel erg gezellig.
Zaterdagochtend vroeg vertrokken we. Het plan was om rond 9 uur te vertrekken, maar de kat moest ook mee. En die liet zich natuurlijk niet zo gauw vangen. Eenmaal in de auto heeft ze 5 uur lang gemiauwd, zonder pauze. Gelukkig had ik mijn oordopjes en muziek! Oma heeft een hond, en de twee hadden elkaar nog nooit ontmoet, dus dat was spannend. Isa zit nu onder de kattenschrammen. De eerste ontmoeting ging niet heel goed dus ;)
Ik kom net terug van de kermis, wanneer ik weer wifi heb zal ik een langer verhaaltje schrijven :)
Lieve groetjes!
¡Calor...!
Zo, ik ben alweer over de helft van het aupair avontuur! Het gaat echt verschrikkelijk snel en het voelt best raar om te zeggen dat mijn vijfde week er alweer op zit. Dat betekent dus dat het al vijf weken lang achter elkaar verschrikkelijk warm is hier in Spanje… Zo warm dat zelfs de Spanjaarden zelf erover klagen… Ik weet niet zeker of er nog een hittegolf is omdat ik het nieuws niet echt volg, maar ik weet wel dat er één begon toen ik aankwam en dat er sinds die tijd nog twee anderen waren. Om heel eerlijk te zijn was ik afgelopen week erg toe aan koelte en koudere lucht, vooral ’s nachts. En dan helpt het ook niet dat de mensen met wie je spreekt in Nederland of op IJsland zitten met lekker koele nachten… Maar ja, zeuren mag ik natuurlijk niet want het is een luxeprobleem.
De week verliep goed. Isabel had verschillende buien en om de dag was ze lief of vervelend. Maar gezellig was het wel. Dinsdagavond was de laatste avond van Michelle hier in Spanje, dus zijn we samen een ritje wezen maken in de Teleferico, een kabelbaan over Madrid. Je kon heel mooi het paleis zien. Na dit ‘erg spectaculaire ritje’ zijn we ergens heen gegaan om paëlla te eten. Vooraf hadden we ham en brood en als hoofdgerecht paëlla. De ober deed wel heel erg aardig tegen ons, maar na afloop zagen we waarom: de ham had ons 20 euro gekost… Tjonge! Gelukkig maar dat het lekker was…
Woensdag had ik samen met Isabel My Little Pony gekeken en dat viel erg in de smaak. De hele dag stond in het teken van deze serie: we hebben poppetjes gemaakt en het nagespeeld. ’s Avonds moest ik oppassen en helaas stond ook de avond in het teken van de pony’s: ze kreeg er nachtmerries van. Ik dacht lekker rustig te kunnen skypen met Martijn, maar nee. “Iries!” klonk het van boven, om de 5 minuten. Gelukkig kwamen de ouders thuis toen ik haar net weer een beetje gekalmeerd had, met behulp van Winnie de Poe. Geen My Little Pony meer!
Donderdag was het snikheet. Ik dacht even samen met Isabel af te koelen in het zwembad, maar deze kookte bijna. ’s Avonds had ik afgesproken met de andere aupairs, maar ik was zo moe dat ik ‘vroeg’ ben gaan slapen, voor zover dat kan hier in Spanje.
Gelukkig koelde het vrijdagavond ietsjes af. Na een regenbui van ongeveer 5 minuten en heel veel koele wind was mijn slaapkamer eindelijk fris genoeg om onder een heel dun lakentje te slapen. Voor het éérst in 5 weken (op het weekend in Galicië na dan…). De familie is vrijdag vertrokken naar Salamanca om het weekend bij de ouders van José door te brengen. In de eerste instantie zou ik mee gaan, maar het zou het laatste weekend zijn dat ik nog met een paar andere au pairs zou hebben voordat we op vakantie gaan. Gelukkig gaat de familie nog een keer naar Salamanca als ik hier ben, wat betekend dat ik heb besloten lekker thuis te blijven het weekend. Het was het zeker waard: gisteren ben ik samen met Nele en Carla naar Toledo geweest, met de bus. In april was ik hier al een keer geweest, maar niet voor lang. Het was dan ook heel anders dan ik me herinnerde. We hebben de kathedraal bezocht en gelopen door de leuke straatjes. Helaas was het alcazar gesloten toen we er heen wilden… ’s Avonds waren we weer terug in Madrid en heb ik lekker alleen gegeten thuis en films gekeken. Echt wel even lekker! Eigenlijk wilde ik op tijd naar bed, maar dat is er helaas niet van gekomen…
Want vandaag hadden we ook een druk programma! Eerst hadden we een rondje gelopen over el Rastro, een vlooienmarkt, en daarna zijn we naar het Prado geweest. Hier zijn we in sneltreinvaart doorheen gelopen
Nu is de familie weer thuis wat ook wel weer heel gezellig is. Isabel zit nu in de kamer naast me liedjes te zingen terwijl ze eigenlijk hoort te slapen… Morgen weer een werkdag, de laatste week voor de vakantie begint!
¡Vamos a la playa!
Hola,
De vierde week is alweer voorbij, wat betekent dat ik bijna op de helft ben van het aupair avontuur. Het gaat echt super snel.
Afgelopen week was een kort weekje. Maandag tot en met donderdag overdag met Isabel, wat heel gemakkelijk ging. Ze heeft zich goed gedragen
Maandagmiddag nadat Isa thuis kwam heb ik een aantal kaartjes en cadeautjes op de bus gedaan, bij het postkantoor (hier heet dat Correos). Het verliep erg Spaans voor mijn gevoel. Na 1.5 uur kon ik dan eindelijk met de bus naar huis want het was toch gelukt. Daar trof ik ook een paar vrienden van Isabel aan die uit een apartementencomplex verderop langs waren gekomen om even te komen zwemmen.
Woensdagavond ben ik met andere aupairs naar Madrid geweest. We hebben wat gegeten bij 100 Montaditos (woensdag en zondag alles voor 1 euro) en daarna nog maar eens churros gegeten bij churrería de San Gines. Daarna zijn we even naar de Mercado de San Miguel geweest maar al snel kwamen we met het idee om naar de zonsondergang bij Templo de Debod te kijken. We liepen er haastig heen en waren precies optijd. Het uitzicht over Madrid was prachtig.
En donderdag gingen we 's middags om precies 5 uur op weg naar Torre del Mar, waar we tot en met vandaag zijn verbleven. Het is 5 uur rijden, maar met hele mooie uitzichten en een mooie ondergaande zon. Hier hebben we heerlijk aan het strand gelegen, gegeten en siësta's gehouden. Want dat heb ik nu wel gemerkt: na het eten rond een uurtje of 4 ben je echt wel even toe aan siësta. Niet zozeer omdat je zoveel gedaan hebt dat je er moe van bent, maar door de warmte en het eten. Vrijdagavond hebben we heerlijk in een visrestaurant gegeten, met veel specialiteiten van Malaga, samen met oude vrienden van Isa. Zaterdag en zondag was 's avonds de feria, waarbij Isabel in een schattige Gitana werd gestoken. Zondag hebben we naar de processie van Virgen del Carmen gekeken. Het leek heel erg op één van de vele processen van de Semana Santa in Sevilla, alleen ging deze processie ook over het water. Het is namelijk een processie voor vissers, omdat Torre del Mar een vissersdorpje is. De mensen die meeliepen liepen op blote voeten en sommigen droegen roeispanen, in plaats van kaarsen zoals bij de Semana Santa. De avond werd afgesloten met vuurwerk en kermis.
Vandaag hebben we het weekend lekker afgesloten op het strand voordat we weer aan de terugreis in de auto begonnen. Ik kan nu al niet wachten tot 8 augustus, wanneer we 2 weken naar Torre del Mar op vakantie gaan! Meer strand en zee en dan gaan we hopelijk ook meer van de omgeving zien!
La tercera semana
¡Buenas días!
Dat was alweer de derde week. Het was een leuke maar soms ook iets minder leuke week. Maandagavond laat waren we natuurlijk teruggekomen uit Galicië, waardoor Isabel dinsdag nogal moe was. Isa had mij de opdracht gegeven Isabel de siësta te laten houden, maar daar stond bij thuiskomst na school haar hoofd totaal niet naar. Ze wilde liever zwemmen. Maar onder het eten zag ik dat ze bijna in slaap viel. Naar bed dus! Ze heeft een half uur aan één stuk door lopen huilen. Ze wilde niet op haar kamer slapen. Maar ik gaf niet op
Ik was wel blij dat ik ’s avonds met een paar andere au pairs had afgesproken in de stad. We zouden de verjaardag van een Duitse au pair gaan vieren die ook in Rivas woont. Woensdagavond ben ik met haar en een ander meisje naar het winkelcentrum geweest. Donderdag dus naar Madrid! Er hadden zich een heleboel au pairs uit verschillende landen verzameld en we gingen met een grote groep iets drinken in een iets te duur restaurantje. Later splitste de groep zich op en heb ik met drie anderen nog een rondje door de stad gelopen. Het was even lekker om te praten met andere au pairs.
Zaterdag zijn we met een hele groep naar het stadion van Real Madrid gegaan. Jawel, ik naar een voetbalstadion. En het was niet eens voor een concert. Om heel eerlijk te zijn was het best wel leuk! Ik vond dat het erg leuk gedaan was. Je kon heel veel zien en lekker zelf rondlopen. Ook leuk om te zien dat er Nederlandse spelers gespeeld hebben
Want zondag stonden we vroeg op om José naar het vliegveld te brengen, want hij gaat tot en met volgende week maandag naar Las Vegas. Daarna zette Isa mij af bij het metrostation om naar het busstation te gaan. Ik kwam gelukkig nog net op tijd voor de bus. De andere chicas kwamen net naar boven gelopen. We waren met zijn vijven. Eén van hen zat in een andere bus en twee zouden pas een bus later moeten nemen. Op naar Segovia! Het was een erg mooie stad, met een mooie kathedraal, een oud aquaduct en een prachtig Alcazár. We hebben ergens gegeten en het Alcazár bezocht. Het was een hele leuke dag. ’s Avonds gingen we weer met de bus terug, maar de bus ging kapot. Wat er precies aan de hand was weten we niet, maar we konden wel blijven zitten en uiteindelijk kwam er een andere bus. Uiteindelijk kwamen we wel thuis dus!
Volgend weekend zit ik in Torre del Mar. Donderdagavond vertrekken we al in die richting. Het wordt dus een kort weekje en hopelijk een leuk weekend!
¡Hasta la proxima vez!
